Hi Jeffrey, gefeliciteerd met je nominatie! Zou je wat over jezelf kunnen vertellen?
Ik ben Jeffrey, ik ben 26 jaar en woon in het mooie Westerbork Midden-Drenthe. Ik ben als
technicus Emra werkzaam bij Attero Wijster. Wat is technicus EMRA eigenlijk? Dat is
elektrisch, meetregel en automatiseringstechniek. Eigenlijk is dat gewoon een
samengevoegd woord voor de werkzaamheden die wij doen.
Wat doe jij op een dag?
Nou ja, we beginnen vaak in de ochtend met de storingen en de calamiteiten
vanuit de middag- en de nachtdienst. Die proberen we eigenlijk altijd als eerste op te
pakken. Vervolgens gaan we verder met projectjes en of klussen wat we hebben lopen. Dus
dat kan procesverbetering zijn, inspecties, stroom puntjes creëren, verlichting maken en een
stukje werkvoorbereiding natuurlijk.
Dus het is een zowel fysiek als mentaal uitdagende taak. Kun je daar iets over vertellen?
Je weet eigenlijk nooit wat je te wachten staat. Elke dag is anders. We hebben natuurlijk wel
een klein stukje planning, maar negen of tien keer wijken we daar toch wel van af, omdat er
wat is of wat gebeurt. Je weet het eigenlijk niet. Dus ja, je weet ook niet wat je kan
verwachten of wat er gebeurt. De ene dag sta je grote pompen te verwisselen en de andere
dag zit je na te denken van hoe gaan we dit stukje processen verbeteren en hoe kunnen we
dit optimaliseren.
Hoe ben jij hier gekomen?
Nou ja, toen ik begonnen was met een opleiding, was dat in de elektrotechniek. Daar werkte
ik bij een kleine installateur, bij ons in het dorp. Daar heb ik zo'n acht jaar gezeten en heb ik
dus uiteindelijk het vak mogen leren. Meerdere opleidingen en cursussen daar
gedaan. En toen op een gegeven moment kwam ik op het punt dat ik dacht van, nou,
ben wel toe aan wat anders. Toen wist ik eigenlijk nog niet precies wat ik wilde of welke kant
ik op wilde. Dus ben ik bij een detacheringsbureau gaan werken om is wat om mij heen te
kijken. Via dat detacheringsbureau ben ik hier bij Attero terechtgekomen. Na anderhalf jaar
hier te hebben gelopen, toch de keuze en de stap gemaakt om definitief over te
gaan.
En wat trok jou in eerste instantie aan in de techniek?
Nou, eigenlijk helemaal niks. Mijn familie komt ook niet echt uit de techniek. Het was meer
dat mijn vader tegen me zei: jongen, je kunt beter met je handen gaan werken dan op
kantoor gaan zitten, want dit wordt toch niks. En zo ben ik eigenlijk via stages en
werkplekbezoeken vanuit school hierin terecht gekomen. waarvan ik eerst dacht dit wordt
toch niks, uiteindelijk ben ik hier toch in blijven hangen. En is het doorgegroeid tot dit moois.
En wat motiveert jou in je werk?
Ik vind het uitdagend. Elektrisch is natuurlijk iets wat je niet ziet, alleen iets wat je voelt of
bemeterd. Dat maakt het op zich wel uitdagend. Je moet een beetje creatief zijn en je werkt
met je handen. Dat vind ik eigenlijk ook wel leuk. Je moet een beetje oplossingsgericht
denken. Als je van puzzelen houdt, dan is dit echt prachtig. De hele elektrotechniek is
eigenlijk één grote puzzel waar je elke dag mee bezig bent. Als wij met onze grote
vermogensschakelaars aan schakelen zijn, zoals hier op locatie, dan geeft dat toch wel een
beetje een kleine kick als je hem weer inschakelt.
Je bent dus genomineerd voor de Slimste Handen van Nederland. Hoe vind je dat om te horen van jouw collega’s?
Nou, ik was enigszins verrast, omdat ik eigenlijk gewoon in mijn eigen optiek m’n werk doe,
en niks anders. Ik waardeer de nominatie zeer. Ik had niet verwacht dat Lamko mij
nomineren zou. Lamko is namelijk net sinds september plant manager geworden bij onze
afdeling. Dus ik ken hem eigenlijk ook nog niet heel lang. Dus ik vind het wel mooi
dat hij het zo waardeert. Dat mijn collega’s dat ook zo zien, dat doet je op zich ook wel weer
goed.
Heb je het idee dat er veel ruimte is bij jullie op de werkvloer of binnen teamverband voor expliciete uitingen van waardering of complimenten?
Ja, tuurlijk. Zeker, zeker. Als wij samen iets met elkaar hebben gedaan, zoals het
ondersteunen van de productie of andersom, dan is dat wel een prettige samenwerking. We
bedanken elkaar altijd wel even. Daar is altijd ruimte voor, tuurlijk. Ja, dat is ook eigenlijk wat
het hier ook zo leuk maakt. Je doet het hier met elkaar. Het maakt niet uit wat je bent of wat
je doet, maar aan het eind van de dag hebben we het samen gedaan en hebben we weer
een mooie prestatie neergezet. We hebben een leuk team, een leuke club mensen. Die ik
zeer waardeer.
En denk jij dat mensen wel doorhebben hoe belangrijk, maar ook leuk, werken met de handen en in de techniek breed kan zijn?
Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat het ook een beetje vanuit huis of vroeger ooit wel zo is
meegegeven dat met je handen werken, dat is voor de mindere rang. Maar dat dat toch
langzamerhand wel een beetje omgedraaid. Ik denk toch dat heel veel mensen dat niet
inzien, dat het ook wel leuk kan zijn en dat je het daar net zo mooi kan hebben als met een
uiteindelijke kantoorbaan.
En waar zie jij jezelf over drie jaar? Vijf jaar? Tien jaar?
Nou, dan hoop ik inmiddels wel dat ik de senior technicus functie heb bekleed. Misschien
wel verder hogerop. Het is een beetje lastig zeggen. Ik had uiteindelijk ook nooit verwacht
dat ik hier ooit zou gaan werken. Ja, het blijft altijd een verrassing waar je staat. Het is ook
net hoe je jezelf inzet en hoe je het doet.
En waar ben je tot nu toe het meest trots op in je carrière?
Ik denk toch wel om de stap durven te maken naar zo’n groot bedrijf toe. Ik kom uit een klein dorpje en ben bij een klein bedrijfje weggegaan. Ik ben eigenlijk best wel trots op waar ik nu zit. Wat ik nu bereikt heb en hoe ik het nu doe.
Heb jij nog iets wat je wil meegeven aan de jongere mensen, mensen die twijfelen de techniek in te gaan?
Ik denk voor de jonge generatie van: kom gewoon gezellig een keer kijken in de techniek. Het is helemaal niet zo moeilijk en spannend als het lijkt. Het is een fantastische wereld waar je in terecht komt.