Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met de nominatie voor de Slimste Handen van Nederland. Wat dacht je toen je dat hoorde?
Ik ben niet zo iemand die graag op de voorgrond wil staan. Maar ik vond het heel leuk dat mijn collega’s dat voor mij deden, absoluut. Ik heb zo een beetje het gevoel dat ik gewaardeerd word. En dat is wel leuk.
Zou je misschien iets over jezelf willen vertellen?
Ik ben Frank Ten Thije. Ik ben niet getrouwd. Ik woon wel samen met Maaike. Ik heb twee kinderen. Mijn zoon heet Nick. Mijn jongste zoon heet Luke. Mijn oudste zoon is ook afgestudeerd in mechatronica, dus die gaat ook een beetje mijn kant op. Mijn jongste zoon gaat meer richting de software. Hij wil software developer worden. Hij zit nu in het laatste jaar, dus hij doet examen. Hij heeft goede vooruitzichten op een baan. Mijn oudste zoon had al direct een baan. Waar hij stage heeft gelopen, kon hij blijven.
Ik woon in Haaksbergen. Mijn hobby's zijn: alles wat met techniek te maken heeft. Ik vind alles mooi. Ik sleutel overal aan. Mijn jongste zoon houdt heel erg van karten. Dus ik ben de monteur van mijn zoon. Dan moet ik het onderhoud eraan doen, een beetje zorgen dat hij blijft rijden. Zorgen dat hij wat sneller wordt. Samen met hem een beetje leren hoe je de kart moet afstellen en zo. Met mijn oudste zoon ga ik meestal motorrijden. Ik hou ontzettend veel van knutselen. Beetje hobbymatig aan auto's sleutelen. Dat soort dingen vind ik leuk.
Jij hebt mechatronica gestudeerd?
Nou ja, vroeger heette het nog geen mechatronica. Vroeger heette dat elektrotechniek. Of werktuigbouwkunde. Mechatronica is een soort verzamelnaam van beide eigenlijk. Vroeger kon je kiezen uit drie verschillende dingen: je ging de bouw in, je werd werktuigbouwkundige, of je ging de elektro in. Tegenwoordig is er zoveel meer mogelijk.
Zou je misschien iets over jouw functie willen vertellen?
Ik ben storingstechnicus. Dat wil zeggen eerstelijns storingen komen bij mij. Dus als er in de fabriek wat aan de hand is, wat met elektro te maken heeft, dus elektrotechnisch, dan bellen ze mij op. Dan mag ik kijken wat er aan de hand is en proberen het op te lossen. En ik ben ook regelmatig bezig met orders. Maar over het algemeen is mijn hoofdtaak storingen oplossen. Elke dag zijn er storingen. Soms heb je het opgelost binnen 10 minuten, een andere keer duurt het wat langer en ben je een paar uur bezig.
Wat vind je het leukste aan je werk?
Als ik nu kijk naar wat ik vroeger gedaan heb, vind ik het mooiste de afwisseling. Geen dag is hetzelfde. Bij storingen wordt je echt erin gegooid. Ik hou er wel van dat er een beetje druk op me ligt. Dan ben je echt met iets bezig. Bij mijn eerste baan wist ik al wat ik de volgende dag zou gaan doen en ook die dag erna en daarna. Nu word je gebeld en van tevoren weet je niet wat je tegen gaat komen, je hebt actie en daar houd ik van, dat vind ik leuk. Daar krijg ik energie van.
Wanneer voel jij je gewaardeerd in je werk?
Door m'n collega's. Als je een storing hebt opgelost, dan komen ze naar je toe. Dat heb je snel gedaan. Je voelt je gewaardeerd, je hebt een fijner gevoel voor jezelf. Dan ga je fijn naar huis toe. De collega's waar je een probleem voor oplost, die waarderen het altijd. Dat is super. Kunnen ze ook weer op tijd naar huis.
Je werkte voor Twence ergens anders, heb je nog dingen bij moeten leren voor deze functie?
Ik ben dus begonnen in elektro. Dus ik heb me bij Twence mechanisch onderlegd. Ik heb een hydrauliek-pneumatiekopleiding gedaan. Ik heb me verdiept in de besturingstechniek, Siemens Step 7. Ik heb me verdiept in de regeltechniek. Gewoon jezelf steeds breder maken. En je kunt ook heel veel dingen leren door te googlen. Dat helpt mij heel veel. Nog steeds... Als je bijvoorbeeld bepaalde informatie moet hebben over bepaalde technieken, hoe ze werken, dan ga ik googlen. Of je hebt bijvoorbeeld manuals nodig, dan ga ik ook googlen. Dat is veel makkelijker, veel sneller. Je blijft leren. Elke dag moet je leren. Want de techniek verandert. De manier van metingen verandert. Dus je moet je blijven inleren in het systeem. En ik vind dat juist het leuke eraan. Dat het gewoon verandert de hele tijd. Het is nooit hetzelfde.
Dat investeren in je ontwikkeling en bijblijven leren wat nodig is voor je functie, is dat iets wat je op eigen initiatief doet, of wordt dat ook vanuit de organisatie van je gevraagd?
Vanuit de organisatie gebeurt dat ook. Dan word je ook gevraagd om dingen te doen. Daar doe ik gewoon aan mee, dat vind ik perfect. En dat kan hier ook echt. Als je echt verder wil, en je wilt bijvoorbeeld een hbo-opleiding doen, is dat geen probleem. Dat kan allemaal. Dus opleiding is hier echt geen punt. Maar ja, het is net hoe ver je wil gaan. Kijk, de volgende stap voor mij zou zijn dat ik dan op kantoor zou moeten gaan zitten, maar ik kan daar geen energie uit halen. Dat is niks voor mij. De meeste mensen kijken naar het geld. Maar je lekker voelen op je werk, dat is veel belangrijker dan extra geld. Als je je lekker voelt en elke dag met een goed gevoel naar je werk gaat en je met een goed gevoel weer naar huis gaat... Dat is veel belangrijker. En de functie die ik heb, wordt echt wel goed betaald.
Dus het is voor jou niet nodig om die stap te maken?
Nee, dan ga ik mezelf tegenkomen, dat weet ik 100% zeker. Ze hebben wel heel vaak gevraagd of ik werkvoorbereider wil worden, of wat anders. Maar nee, dat wil ik niet. De enige stap die ik nog zou kunnen zetten is meer werken als voorman ofzo, maar dat ben ik in principe eigenlijk al. Mensen of jongens begeleiden en dat soort zaken. Daar ben ik nu ook mee bezig, maar het staat niet echt op mijn CV.
Je bent dus andere mensen ook aan het opleiden, begeleiden?
Ja, ik leid scholieren op. Dus jongens komen hier voor hun stageopdracht. En daar begeleid ik ze in. Ik ben ook stagebegeleider. En als de jongens vragen hebben over de installatie, komen ze ook meestal bij mij. Of als ze ergens niet uitkomen.
Wat maakt dat ze naar jou toe komen, denk je?
Kennis. Ik werk hier al 18 jaar. En ik ben ook toegankelijk. Als er vragen zijn, neem ik er gewoon tijd voor. Dat is belangrijk, vooral om de jeugd op te leiden. Vroeger was het zo, je werd aangenomen in een bedrijf, je ging met een ouder iemand die nog 4 of 5 jaar moest werken tot zijn pensioen meelopen. Die persoon leidde je op... ...en dan nam je op een gegeven moment de taken van hem over. Maar dat is tegenwoordig niet meer zo.
Dat was eigenlijk wel een mooi systeem.
Ja. Ik wil niet zeggen dat alles in de vroegere tijd goed was, maar dit was wel goed. Begeleiding is heel belangrijk, vooral na school. Ik probeer gewoon zo goed mogelijk te doen wat ik kan. Ook naar mijn directe collega's toe. Want als ik kan, help ik ze.
Iedereen weet dat er tekorten in de techniek zijn. Als je mensen die stage komen lopen niet goed begeleid, bestaat het gevaar dat ze de techniek uitgaan.
Je moet zorgen dat scholieren het werk wel leuk vinden. In het begin een studie kiezen is makkelijk, maar je moet het nog steeds mooi vinden na de opleiding die je hebt gedaan. Ik heb bijvoorbeeld heel veel gehoord van jongens die hier komen: Ja, ik moest hiervoor alleen maar plaatjes ponsen, de hele dag. Ze waren alleen maar met productiewerk bezig. Maar niet met de techniek. Laat ze ook meekijken met ervaren collega’s. Want daar leren ze van en daar krijgen ze ook energie van. Daarom hebben ze techniek gekozen. Om iets met hun handen te mogen doen. Op een manier die niet continu hetzelfde is. Geen repeterend werk. Een man die van techniek houdt, die houdt daar niet van.
Werk jij eigenlijk alleen of samen in een team?
We hebben een team. Bij ons is het asset management. Je hebt asset behoud en asset realisatie. Bij asset behoud moeten we de installatie aan het draaien houden. Assetbeheer zorgt ervoor dat de stops geregeld worden en dat soort dingen. In ons team werken we met vier elektro-mensen en 6 WTB'ers. Dan hebben we nog de werkvoorbereiders, de planners en onze teamleider. Dus het is een heel leuk groepje samen.
Je hebt al een paar keer benoemd waar je energie van krijgt in je werk. Zijn er dingen in je werk die je minder leuk vindt, of misschien zelfs dat er sprake is van werkdruk of werkstress?
Werkdruk maak je zelf. Zo kijk ik ernaar. Ik heb er niet zo veel last van. Je kunt je hartstikke druk maken, maar als dingen niet gaan zoals ze gaan, dan kun je je opwinden maar dat heeft geen zin. Dan kun je beter proberen een oplossing te vinden, samen met degene waar je voor werkt. Je moet het durven aan te geven. In overleg kan veel.
Je ervaart dus eigenlijk geen werkdruk of werkstress, zijn er wel dingen die je minder leuk vindt aan je werk?
Ja, je moet weleens de bunker in. Daar stinkt het. Wij hebben onze PBM's wel maar het is gewoon minder leuk werk. Maar dat komt maar een enkele keer voor. Zoals het werk nu gaat is het helemaal goed.
Waar ben je het meest trots op in je werk tot nu toe?
Dat ik de problemen die er zijn, de storingen kan oplossen en dat ik niemand nodig heb om mij daarbij te assisteren, qua kennis dan. Ik kan me heel goed redden. En dat voelt voor mij wel goed.
Zou je andere mensen aanraden om hetzelfde als jij te gaan doen?
Ik zou het ze aanraden als ze er een goed gevoel bij hebben. Als je slecht met stress om kunt gaan dan zou ik het niet zo gauw gaan doen. Want je ervaart wel druk als storingstechnicus. Iedereen wil dat de installatie direct weer draait. Dus je moet er wel een beetje ongevoelig voor zijn. Je moet je niet laten opjagen. Maar als je van verschillende technieken houdt en graag met verschillende mensen werkt dan zou ik het wel aanraden,
Je gaf al aan dat je in je werk veel met de toekomstige generatie technici te maken hebt. Wat zou je ze mee willen geven?
Een open mind hebben. Je niet zo op één doel richten. Als je de techniek in wil, en vooral de storingstechniek, dan heb je met verschillende dingen te maken. Je hebt met elektriciteit te maken, je hebt met werktuigbouwkundige taken te maken. Je moet gewoon een soort helikopterview creëren voor jezelf. De grootste fout die de meesten maken bij storingen: ze vliegen er direct bovenop, willen direct de kast opentrekken en direct gaan sleutelen. Niet doen. Gewoon foto's maken. Gewoon gaan vragen, informatie opvragen bij degene met wie je werkt: “Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd? Heb je iets raars gezien, of is er wat raars gebeurd?” Want heel vaak willen ze niet zeggen wat er gebeurd is. Dat komt omdat ze dan iets fout hebben gedaan. Maar oké, daar moet je gewoon doorheen kijken. En rustig blijven. En vooral doorvragen.
Het werk dat je leuk vindt, zie je meestal al terug in je hobby's. Dus als je een beetje van sleutelen houdt… De jongens die van de MTS komen, daar kan ik al meteen aan zien of ze thuis sleutelen of niet. Dat kan ik zien aan de manier waarop ze een schroevendraaier vastpakken. Dan kan ik wel zien of ze een beetje gewend zijn om te sleutelen. Je moet echt van techniek houden om daarin verder te komen en jezelf daarin te ontwikkelen. Je moet het gevoel hebben dat het echt bij je hoort, er bijna van gaan blozen. Denken: “Oh, dit lijkt me echt gaaf." Het wordt op een gegeven moment een deel van je, vind ik. Ik zeg altijd zo, je moet er voor geboren zijn.
Je kunt het heel snel merken aan die jongens. Als ik dan in een storing zit, dan komen sommige bij mij bij van: “Wat ben je aan het doen? Laat me eens even kijken.” Die zijn heel fanatiek. Dan heb ik meteen zoiets, die heeft er wel gevoel bij. Je moet er echt gevoel bij hebben, want de techniek verandert steeds. Dus je moet daarin wel mee willen gaan. Ik ga soms ook weleens ‘s avonds achter de computer zitten om te kijken naar nieuwe technieken. Want het kan misschien ook meehelpen in de techniek die je nodig hebt binnen Twence.