Goedemorgen Bart, je bent genomineerd voor de Slimste Handen van Nederland! Vandaag spreken we met Bart, eigenaar van Deep Yachts in Arnhem.
Goedemorgen, dat klopt. Ik heb hier een jachtwerf, een stallingsbedrijf en een winkel. Daar ben ik al vijftien jaar eigenaar van. Het is leuk, ik mag de hele dag met bootjes spelen.
Doen jullie alles, van ontwerp tot reparaties?
We hebben wel nieuwbouw gedaan, maar dat doen we eigenlijk niet meer. Dat is commercieel heel moeilijk. Wij doen vooral veel reparatie en onderhoud, en dat is heel veelzijdig, want we repareren werkelijk van alles, van hout, staal, polyester, epoxy tot carbons. Noem het maar op.
Wanneer ben je hiermee begonnen?
Ik was het werken in loondienst zat. Dan moet je gewoon stoppen. Je kunt een baan zoeken die bij je opleiding past, maar als dat niet leuk is en je komt weer bij een financieel geleide organisatie met winstmaximalisatie, dan moet je iets anders gaan doen. Toen ben ik voor mezelf begonnen, eerst klein als eenpitter. Toen kwam dit op mijn pad en heb ik het overgenomen.
Dus je hebt een ander carrièrepad gevolgd. Wat deed je hiervoor?
Ik dacht altijd dat projectleider wel wat voor mij was, tussen commercie en productie. Uiteindelijk werd ik commercieel manager voor de Benelux bij een groot sanitairbedrijf. Dat was mijn baan, en ik was er goed in. Maar het gaat om voldoening. Een grote auto en een dik salaris helpen wel, maar je lijf weet wat je mist en wat niet klopt. Bij mij was het geen burn-out, ik functioneerde nog goed, maar ik had er geen zin meer in en ben weggegaan. Hier vind ik het genoeg als het leuk is en we wat verdienen. Ik kan hier nooit rijk van worden met wat ik nu doe in de watersport, maar dat vind ik niet belangrijk. Belangrijk is dat je leuke dingen maakt of mooie dingen doet.
Hoe was het om van een kantoorfunctie over te stappen naar werken met je handen?
Mijn vader had vroeger een timmerbedrijf en ik timmerde veel, dus ik kon dat wel, maar dat wist ik toen niet. Later merkte ik dat ik veel van mijn jeugd had meegekregen. In combinatie met mijn opleiding kun je daar veel mee. Later bleek, toen maakte ik een keuken voor een bootje, en mijn vader zag dat, toen zei ik tegen hem: ‘ik ben hier maar een beetje aan het timmeren’, toen zei hij: ‘Een beetje timmeren, een beetje timmeren?? Zo mooi hebben wij nooit getimmerd’.
Was het een moeilijke stap, van Sales Manager naar werken met je handen?
Nee, voor mij niet. Ik had altijd al bootjes en daaraan klussen was altijd wel een beetje mijn hobby. Ik wist dat ik dat wel aardig deed.
Wat trok je aan om boten te gaan repareren?
Dicht bij je hobby werken, dat is eigenlijk wat je doet. Als kind bouwde ik miniatuurbootjes en knapte ik mijn eigen zeilbootje op. Dat is een passie. Mensen die blijven werken waar ze hun passie niet in hebben, zijn blij wanneer ze op hun zestigste klaar zijn met hun werk. Dat hoef ik niet mee te maken. Ik ga gewoon leuke dingen doen en dat kan ik iedereen aanraden.
Jij hebt de stap gemaakt, maar wat zou je tegen anderen zeggen die twijfelen?
Momenteel is de mogelijkheid om naar de techniek over te stappen groter, omdat techniek nu gewaardeerd wordt als een normale baan met een normaal salaris. Vroeger was dat anders. In Nederland wordt nog steeds veel waarde gehecht aan de CITO-toets. We moeten waardering hebben voor mensen die goed zijn met hun handen. Er zijn mensen die verduveld goed zijn met hun handen, laat die dan met hun handen werken. En er zijn mensen die goed zijn met hun hoofd, laat die dan met hun hoofd werken.
Bij CrossOver zien we dat ook vaak terug, vandaar ook de Slimste Handen van Nederland, om de waardering te vergroten voor mensen die met hun handen werken. Het is niet alleen met je handen werken, vaak is het ook met je hoofd werken
Zeker als je in boten werkt. Je moet altijd creatief zijn en nadenken. De financiële waardering is er wel, maar de emotionele, gevoelsmatige waardering van mensen die met hun handen werken, is er nog lang niet.
Wat zou je zeggen tegen iemand die goed is met zijn handen, maar op het VWO zit?
Hoe ga je dat niveau van het VWO loslaten? Sommigen zijn op het VWO begonnen, toen naar de HBO, en hebben uiteindelijk de MBO afgemaakt. Dat gebeurt. In plaats van te focussen op het volgen van het VWO, zouden we moeten kijken naar wat iemand echt wil en kan. Het combineren van praktische en cognitieve vaardigheden, zoals voetbalscholen doen, zou ideaal zijn.
En wat heb je geleerd uit die eerdere carrière? Kun je een specifiek voorbeeld geven?
Ik heb geleerd hoe belangrijk verwachtingen zijn in de commercie. Bijvoorbeeld, als een klant een probleem heeft, leg ik direct vast wat de oorzaak is en geef ik een kostenindicatie. Dit helpt om angst en onzekerheid bij de klant weg te nemen. Het gaat om duidelijke communicatie en het managen van verwachtingen. Stel, je hebt een probleem met een klant. Je hebt iets gerepareerd, de klant vaart weg en er komt rook uit de motor. Wij hebben aan die motor gewerkt. De klant weet niet zeker wat de oorzaak is. Hij komt terug en dan krijg je een probleem. Wat gaan we doen? Eerst het probleem oplossen en vastleggen wat de oorzaak is, zonder de commercie uit het oog te verliezen.
Het kan weleens moeilijk zijn met boze klanten, lijkt me. Maar je moet er ook mee samenwerken.
Wij werken hier extreem veel samen met klanten. Dat kan alleen als je er dicht op zit, anders kan het niet.
Veel mensen die we hebben gesproken zeggen dat werken met je handen veel durf en dapperheid vergt. Ook is dat een belangrijk aspect tijdens zo’n carriereswitch. Wat zou je zeggen tegen je jongere zelf of anderen die twijfelen om te zij-instromen?
Je moet zorgen dat je, als je de techniek ingaat, leermeesters om je heen hebt die het echt snappen. Die heb je echt nodig.
Jullie leiden zelf ook mensen op, en jij bent zelf ook leermeester? Vertel daar eens wat over.
Het begint met de juiste instelling. Als mensen het willen en geen "ja-maar" verhalen hebben, dan kunnen we vaak wel samenwerken. Maar er zijn ook jongens die op alles "ja-maar" zeggen. Die krijgen het lastig in de techniek. Die verliezen het respect van de leermeester. Er moet een balans zijn tussen je kritische reactie op iets en de wil om het te proberen. De beste leerlingen kunnen schakelen, luisteren, en ondanks dat ze het moeilijk vinden, de wil hebben om het te proberen en na enige tijd progressie zien.
Nou, hartstikke interessant. Maar heb jij misschien nog een nabrander of iets anders?
Ja, werk aan een systeem waarbij mensen hun talenten kunnen ontwikkelen. Niet sequentieel, zoals in mijn geschiedenis, maar parallel. Als iemand goed is met z'n handen en hoofd, moet de opleiding zo zijn dat hij beide kan doen. Net als voetbalscholen. Je mag naar het VWO, maar daarnaast heb je een specifieke voetbalopleiding. Overdag VWO en daarnaast je training op het voetbalveld. Dat kun je ook doen bij iemand die beter is met zijn handen dan met zijn hoofd. Laat hem met zijn handen werken en een beetje met zijn hoofd. Richt je op zijn talent en vul dat aan op cognitief niveau. Dus meer gericht op het talent waar hij goed in is, aangevuld met het cognitief niveau waarop we hem getoetst hebben
Er wordt ook gewerkt aan skills-based opleiden.
Die richting maakt de maatschappij mooier en vermindert burn-outs. Maar we hebben nog een lange weg te gaan. Dat duurt nog een generatie, als we vandaag beginnen.
Bedankt voor je tijd en inzichten, Bart!